OLMEJUS

OLMEJUS

inter fluvios Musis dicatos, memoratur Statio Theb. l. 7. v. 284.

—— tuque ô Permesse canoris,

Et, felix Olmie, vadis ———

Uti vugo habetur, sed Olmeie, legi vult Barthius, ex Strabone l. 9. Καὶ ὁ Περμηςςός τε καὶ ὁ Ὀλμειὸς ἐκ τοῦ Ἑλικῶνος συμβάλλοντες ἀλλήλοις ἐις τὴν ἀυτὴν ἐμπίπτουσι λίμνην, τὴν Κωπαΐδα. Et Permessus Holmeiusque ex Helicone descendentes constuunt, atque in lacum Copaldem exonerantur. Cuius nec Pausaniam meminisse, nec Plinium, nec Vibium Sequestrem, aliosque id genus talium Recentiores, miratur idem, et vocem restituit, apud boccatium de Fluminib. Olmeius (vulgo Ormigus legitur) Poetis sacer. cycnis abundans, Boeptiae proximus. Vide eum Animadvers. ad Stat. d. l. ut et in voce Olmius.